HERMUS

HERMUS

fluv. minoris Asiae, Sarabat Castaldo. Oritur iuxta Dorylaum, Phrygiae civitatem, auctusqueve Pactolo, Smyrnae campos itrigat, tandemqueve in Phocaicum sinum illabitur. Solin. c. 42. Hunc quoque Hermon fluctibus aureis aestuasse antiquitas credidit. Virg. Georg. l. 2. v. 137.

Nec pulcher Ganges, atqueve auro turbidus Hermus.

Mart. l. 8. Epigr. 78. cuius epigraphe de Ludis stellae.

Non illi satis est turbato sordidus auro

Hermus. ——

Stat. l. 1. Sylv. 2. v. 127.

Huic Hermum fulvoqueve Tagum decurrer limo.

Claud.l. 1. in Ruf. Carm. 3. v. 101. et seqq.

Non Tartessiacis illum satiaret arenis

Tempestas pretiosa Tagi, non stagna rubentis

Aurea Pactoli, totumque exhauserut Hermum,

Ardebit maiore siti. ——

Idem, de Raptu Proserp. l. 2. Carm. 35. v. 67. et seqq.

Aut quales referunt Baccho sollennia Nemphae

Maeoniae, quas Hermus alit, ripasque paternas

Percurrunt auro madidae, Laetatur in antro

Amnis, et undantem declinat prodigus urnam.

Nic. Lloydius. Hodie vero eiusmodi auri ramenta, nec in Hermo, nec in Pactolo, amplius observari, notat Iac. Spon. Itin. Part. 1. p. 301. Qui idem in egregio nummo, fluvium hunc, pro more reclinatum, innixumqueve urnae aquam effundenti, cum fronde in manu et voce ΦΩΚΑΙΕΩΝ infra (utpote qui a Phocaea urbe non procul diestabat) et Inscr. in circuit, EII. CTP. AYP. EYTYXOYC. To. B. h. e. sub Strategia seu Praefecture Aurelii Eutychis, qua secundâ vice fungebatur, memorat Part. 3. P. 191.